La blessure

Soms, als ik je betrap terwijl je aan het dromen bent.
Wanneer je ogen me aankijken, zonder me echt te zien.
Probeer ik tevergeefs je gedachten te raden
En de twijfels die achter je voorhoofd schuilgaan.
Ik voel goed dat het proces al tegen me is ingesteld
Maar voordat je me veroordeelt,
Weet dat een wond die ik je heb toegebracht
Twee littekens in mijn hart heeft achtergelaten.

Vaak hoor ik opnieuw de woorden die ik zei,
Alsof ik een gesprek afluisterde.
Was het echt wat ik bedoelde?
Vandaag vind ik er geen betekenis of reden in.
Maar geen onrechtvaardig woord is uitgesproken
Zonder dat ik ook pijn voelde,
Omdat een wond die ik je heb toegebracht
Twee littekens in mijn hart heeft achtergelaten.

Is het dan een slechte wet die ons leidt?
Die ons doet omgaan met anderen zo onverschillig
Voor degenen aan wie het zo gemakkelijk is om pijn te doen.
Die zich kwetsbaar maken om ons echt te kunnen liefhebben.
Maar als ik je heb moeten vernederen,
Heb ik dubbel zoveel geleden door mijn fouten,
Omdat een wond die ik je heb toegebracht
Twee littekens in mijn hart heeft achtergelaten.

Als ik je heb laten lijden door te leren
Dat geen goed, geen geluk, voor altijd is verworven,
Dat je geen groter offer kunt vragen
Dan datgene wat je zelf zou beloven te doen,
Vergeef me nu, als je kunt vergeven,
Vergeet het slechtste van mij, voor het beste.
Omdat een wond die ik je heb toegebracht
Twee littekens in mijn hart heeft achtergelaten.