Echo

Wegkijkend van de inktachtige zon
Met onschuldige draden die je uitnodigen
Vanuit de gesloten kieren weerspiegeld 'de tragedie'
Als ik het in woorden zet, stuur ik het verleden met negentig bloemen
Zelfs herinneringen snijden als glas door mijn huid
Als jij het wilt, laten we het zo maken zoals jij het wilt
De verleden die ik heb vermeden trilt in geluid
Ik kon je niet aankijken, wendde mijn oren af van de stilte
Omdat ik ook weet hoe het nu met jou gaat

Als ik weer begin met het negeren van de leegte en doe alsof ik lach
Zou jij dan huilen? Of zou je me een lach geven?
Onze vingers die elkaar zoeken als we vallen
Zodat jouw bestaan, dat als een kind huilt, niet kapot gaat
Sluit ik mijn ogen
Als jij het wilt, laten we het zo maken zoals jij het wilt
Niet verrast worden
Buiten regent het
Zonder jou verdwijn ik
De echo van onze gedeelde beelden

Als jij plotseling zou sterven
Zou ik me gerustgesteld voelen
Geen tranen meer
Geen pijn meer
Geen liefde meer
Ik hou van je
In dat moment dat ik het in woorden zeg
Trilt het verleden in geluid

Omdat ik van je hou, omarmde ik jou die aan het instorten was
Niet verrast worden
Buiten regent het
Als jij het wilt, laten we het zo maken zoals jij het wilt
De lege plekken die ik tel
Zelfs als de onzichtbare morgen een diepe duisternis is
Is het verleden nu aan het bloeien
Vallend in een eindeloze put
Na de dorstige regen
Stapelt het zich stilletjes op voor altijd.