La Danza de Las Libelulas
Manuel Garcia
De Dans van de Libellen
Nu lijkt het alsof ik
Naar de zee moet kijken
De nacht en zijn reflectie tussen de boten ontdekken
Morgen ga je een bloem vinden die ik je heb achtergelaten
Tegen je borst omarm je zijn zachte vuur
En in een subtiele dans, libellen uit de tuin
Zullen de lucht van je gevoelens kruisen
Dat wil zeggen, schoonheid die ik wil vergeten
Ze roept me, komt me zoeken
Laat me dromen
Dat wil zeggen, dat met de woede van de zee
Ik zou je weer willen kussen
Tot het bloedt
En hoewel ik al jaren
Zo ver van de zee leef
Kom ik altijd terug naar het dorp
Waar ik ooit mijn dame en haar bloem voorstelde
Met haar parasol en mijn liefde
Dame uit de tuin van de camelia's
Dat wil zeggen, schoonheid die ik wil vergeten
Ze roept me, komt me zoeken
Laat me dromen
Dat wil zeggen, dat met de woede van de zee
Ik zou je weer willen kussen
Tot het bloedt
