Vive En Mi Un Recuerdo

Leef in mij een herinnering die soms ontwaakt als ik slaap.
Met zijn geur van de jungle omhult hij me, brengt het het gekabbel van het water van zijn bronnen.
Leef in mij een herinnering.
Leef in mij jouw herinnering, het voedt me, het is in mij en moedigt me aan in de sombere dagen dat ik niet loop.
Van zijn rotsen, van zijn verborgen paden, van zijn kloven aan de randen van de wereld, leeft in mij een herinnering.
Vage geruchten nauwelijks. Mist van elke tijd die sneeuwt, die mijn verdoofde wezen verwarmt.
Vage geruchten nauwelijks, in de winter zo gevreesd van sommige zomers. Vage geruchten nauwelijks,
mist van elke tijd.
Leef in mij een herinnering, schittert in de snuiten van de beesten die hun dorst lessen naast mijn oude dorst,
in mijn droom van groene sloten. Woon in mij een herinnering.
Als vaandels die in jouw ogen wapperen en zijn halve manen, verlaten, sneeuwwit,
en in golven van water die de doorgang van Moorse troepen reflecteren die op paarden rijden
Die nooit stoppen en zijn zonder tijd. Vrij aan de horizon van de ochtend. Woest, wild en eeuwig.
Dat is mijn herinnering:
vage geruchten nauwelijks, mist van elke tijd die bevriest, die mijn verdoofde wezen verwarmt.
Rare pijn in de gevreesde hel van sommige zomers.
Vage geruchten nauwelijks. Mist van elke tijd.