La Sombra De Una Palmera
Manolo Garcia
De Schaduw Van Een Palm
De warmte die jij me gaf
Is nooit meer teruggekomen.
Ik vond geen andere witte merel.
Die is er niet onder de sterren.
Van de vlucht van jouw duiven,
Van de flap van je hoed,
Zweefde ik op de rand
Van de lucht die jij om je heen maakte.
Waaier door je wimpers
Die, elke keer als je me aankeek,
Mijn rietjes deden buigen
Stokken van een parasol.
De schaduw van een palm
Is voedsel voor de ziel.
Nu alles voorbij is;
Mist van het gevoel.
Verlangen naar een andere tijd
Waarin jouw aanwezigheid me vereerde
Die jouw oprechte vriendschap was,
Onbaatzuchtig en oprecht.
Van de schaduw, van de schaduw die ik hield van.
Van de schaduw, van de schaduw die verdween.
De schaduw van jouw palm
Shelter me, is een ontmoeting.
Met zijn armen omarmt hij me,
Troost mijn lijden.
Het is een woestijn van wachten,
Van brandende zonsopgangen,
Van ochtenden die bloeien
Als de stammen van slangen.
De schaduw van een palm
Is voedsel voor de ziel,
Is een woestijn van zand.
Nu alles voorbij is,
Mist van het gevoel.
Van de schaduw, van de schaduw die ik hield van.
Van de schaduw, van de schaduw die verdween.