En Un Estanque De Libelulas

Mijn liefde drijft met waterlelies
Het is een vijver vol blauwe libellen
Die van jou is een trio van zwaluwen
In een bos van papier

Zwarte vonken die door de wolken snijden

Mijn liefde zal water zijn van de stoom van een schip
Jouw liefde is houtskool, gepolijst rek om borden op te hangen
Om borden op te hangen met mooie tekeningen van bloeiende bomen
Voor nieuwe warme nachten van vergeten

De liefde is het licht dat door de ogen van een Romeinse brug straalt
Veranderlijk licht dat de stenen aanraakt met de handen die ze hebben gehouwen
Onze liefde is een buste van klei van een mooie vrijster met oorbellen
Het is van witte bladeren van thee met vochtige geuren uit het oosten

Mijn liefde drijft met waterlelies
Het is een vijver vol blauwe libellen
Kasteel met een dak van zwaluwen
In een bos van papier

Verlaten ruïnes onder de wolken

De harp geeft noten, trillerig van rozen
En in jouw korte mond verfijnt de fluit
Schaafsel van takken

Van takken met krullen, zaagsel van een engel
Van jouw zoete adem marsepein in krullen
En anijsdruppels

Ik zal vanaf vandaag mijn resten verbranden voor hemelse godinnen
Die in de nachten zonder maan, votieve lampen, goede voortekenen geven voor nieuwe liefdes

Het zal niet meer zijn, mijn liefde, een stevige hand van een strakke wilgenring
Voor altijd zal het van Argentijns staal zijn, zijn schede van versleten leer