Pla Quinquenal

Je ligt naast me, vastgehouden aan mijn arm,
er klinkt een claxon van een vastgereden auto,
je opent een traag en stil oog
en keert terug naar je privé-droom.
Het koffiezet apparaat bromt en ik herinner me
te dansen op een strand met Mexicaanse hoeden,
de blik die je had terwijl je draaide,
ik geloof dat het blijdschap was,
ik geloof dat het blijdschap was.

Voorlopig ga ik je niet meer bedanken,
voor een keer heb ik begrepen wat nodig is.
Geniet ervan, ik verdwyn van de kaart
om in de schaduw een groot vijfjarig plan voor te bereiden.

Ik voel dat je wakker wordt, ik kom je halen,
schatje, heb je koffie? Wil je geroosterd brood?
In de krant is er niet veel stimulans,
beetje bij beetje word je al wakker.
En je rookt terwijl je naar de auto's kijkt,
je overgeeft je aan de dichte lucht van de buurt,
ik denk eraan voor te stellen om naar de vuurtoren te gaan,
ik die nooit een zee man ben geweest,
ik die nooit een zee man ben geweest.

Het eerste jaar koop ik een lange, felgekleurde stropdas,
en, het tweede, de beste Europese leraren zullen me leren knopen.
Voor het derde bewaar ik de anthologie van grote achtlettergrepige gedichten die over jou spreken
en, voor het vierde, de gelimiteerde editie bekleed met fluweel.
En in het vijfde zullen we elkaar tegenkomen in de Eixample en een tafel vragen in een restaurant met menu's.
Ik zal mijn borst vooruit steken, de stropdas laten zien, en dan, schat,
hangt het van jou af.