Criticarem Les Noves Modes de Pentinats

De jaren zullen komen en, met de jaren, de rust
Die je ogen zal kleuren met een zachte blik.
Ze zullen je een stap laten zetten en, daarna, nog een,
Je zult een expert worden in vooruitgaan.
Met zoveel tijd heb je een fijne plek gevonden,
Of ben je al een beetje lui om te zoeken.
Je krijgt de behandeling van een dame, of van een vreemde oma
Die alle kinderen uit de buurt bang maakt.

En je zult een zak vol problemen zijn of een rots.
En de momenten om terug te kijken zullen je doen lachen en pijn doen.
En misschien ben ik niet je vriend,
Of heb ik niets te maken met of je gelukkig bent of niet.
Ik zie me al met een treurig herinnering die door je hoofd flitst
Op een slechte middag.
En misschien slaap ik omarmd
Door een vrouw aan wie ik bijna niet heb verteld wie je bent.
Misschien krijgen we een paar vervelende kleinkinderen die zich om me lachen
Als ik niet meer snap wat er aan de hand is.

Maar, als ik oud ben, blijf ik je liedjes zingen, net zo.
Ik zal langzaam lopen en soms op de banken zitten.
Vers voor vers zal ik je lange, witte lichaam oproepen
En ze zullen me een beetje onder mijn neus zien glimlachen.

Laat de jaren maar komen! hier heb je me met de rust!
Ik wed op de decadentie van het vlees
Dat een hoekje van de eetkamer het podium zal zijn
En dat niemand zal vermoeden over wie ik het heb.

En dat, als ik oud ben, blijf ik je liedjes zingen, net zo.
Ik weet niet of ik in staat zal zijn om je een hoge kwaliteit te garanderen
Maar ik zal geloven in een vers en me afleiden door het te proberen te rekken
En ze zullen me een beetje onder mijn neus zien glimlachen,
En ze zullen me een beetje onder mijn neus zien glimlachen.