Aniversari

De lichten zijn gedoofd, de taart is gebracht
De ouders, de ooms en de vrienden applaudisseren
Iedereen tegelijk, samengevoegd in één schreeuw
Vraag een wens, vraag een wens
En jij, nerveus, zoals altijd als je in de schijnwerpers staat
Heb je je ogen gefixeerd op een onduidelijk punt in de kamer
Een seconde, twee seconden, drie seconden, vier en vijf
Je ogen dwaalden op zoek naar een wens
De kaarsen brandden en sommige vrienden
Focusten op jou met camera's
Een stem zei: oh, wat ziet ze er mooi uit
En ik, op de achtergrond, dronk de rest van mijn glas vastberaden
Om een geschikt hoekje te vinden om me klein, klein te maken
Ter grootte van een vlieg, ter grootte van een mug
Voor één keer verkleind, onder de krukjes
En de tafel verlengd door de twee steunen
Voorzichtig een weg banen door een wirwar
Van winterlaarzen, van verfrommeld confetti
En sprinten terwijl ik de lengte van mijn nieuwe stapjes vervloek
En me verstoppen tussen een kurken dop en de muur
Net op tijd zodat de kat me niet opvreet
En de randen van je jurk beklimmen
En mijn linker voet vastzetten in een losse naad
En bij je schouder komen en op een knop gaan zitten
En een beetje lucht pakken en, met een sprongetje
Een haar vastgrijpen en me in een laatste sprongetje afzetten
En toegang krijgen tot je wens door de muur van je traankanaal te oversteken
Nu een voet! Nu een arm! Nu de romp! Nu het hoofd!

En nu binnen in de wens kijken of er een goede sfeer is
Wat kaartjes uitdelen, vriendelijk zijn tegen de mensen
En met manieren van een bescheiden en beleefde jongere
Mijn respect aan de autoriteit betuigen
Aandachtig luisteren naar nieuwsgierige verhalen van de ouderen
Grappige foto's maken met andere illustere reizigers
En met een man in een stropdas die ik niet ken
En in de wolk van dromen die je binnen handbereik hebt
En tussen anderen die, het spijt me, maar je zult ze nooit meer leven
Een pad ontdekken dat me van de groep wegbrengt
Of een rustig schaduwplekje waar ik onopgemerkt
Een tijdje kan liggen en eindelijk kan ontspannen, vieren
Het onbeschrijflijke genot dat het is om vandaag bij jou te zijn, nu je groot wordt
Terwijl buiten de kaarsen doven.