Vecchio Scarpone

Daarboven, in een stoffige schuur,
Tussen duizend dingen die niet meer dienen,
Zag ik, een beetje versleten en teleurgesteld,
Een goede vriend uit mijn jeugd.

Een paar grassprieten,
Met de opgedroogde modder
Tussen de spijkers leek hij nog te bewaren,
Het was een militaire schoen.

Oude schoen, hoeveel tijd is er verstreken
Hoeveel illusies laat je weer leven.
Hoeveel liedjes over jouw stappen heb ik gezongen
Die ik nooit meer vergeet.

Boven de duinen van de eindeloze woestijn,
Langs de oevers gekust door de zee,
Heb ik dagen en nachten met jou gewandeld
Zonder te rusten.

Daarboven, tussen de witte toppen
Van eeuwige sneeuw, onberispelijk in de zon,
Verzamelde we de alpensterren
Om ze als cadeau te geven aan een verre liefde.

Oude schoen, zoals in die verre tijd,
Tussen de modder,
Met de regen en de zon,
Misschien zou je, als het lot het wilde, nog kunnen lopen.

Oude schoen, hoeveel tijd is er verstreken
Hoeveel illusies laat je weer leven.
Hoeveel liedjes over jouw stappen heb ik gezongen
Die ik nooit meer vergeet.

Boven de duinen van de eindeloze woestijn,
Langs de oevers gekust door de zee,
Heb ik dagen en nachten met jou gewandeld
Zonder te rusten.

Daarboven, tussen de witte toppen
Van eeuwige sneeuw, onberispelijk in de zon,
Verzamelde we de alpensterren
Om ze als cadeau te geven aan een verre liefde.

Oude schoen, zoals in die verre tijd,
Tussen de modder,
Met de regen en de zon,
Misschien zou je, als het lot het wilde, nog kunnen lopen.

Oude schoen, laat je weer leven
Mijn jeugd.