Ninguna

Tussen jouw mond en mijn mond
Bestaat een zee van dingen
Die we gisteren vergeten zijn te zeggen

Toen je wegging met de ondergang van de zon

In een oude trein zonder remmen
Die vertrok met duizend per uur
En die als vracht meeneemt
Mijn kus op jouw lippen

In een wagon nam je mee
Mijn eindeloze kindertijd
En zonder twijfel deed je het kastje op slot
Van mijn mooie dingen

Ik wil je niet tegenhouden
Die trein is allang vertrokken
En op volle snelheid besluit je me achter te laten
Op het station van de vergetelheid

Ay, ay, ay
Het doet zo’n pijn dat je bent weggegaan
Ay, ay, ay
Maar ik zal nooit vergeten
Dat je het enige was dat ik heb liefgehad
Dat ik elke nacht je beschuldigde met de maan
En ik geef je de schuld omdat ik ben
Een zwakke man zonder controle
Wanneer ik rumba combineer met jouw heupen
En ik herhaal, zoals jij, geen één, oh

Op mijn kussen blijft hangen
Is je geur achtergebleven
Met een essentie die mijn dromen steelt
Zelfs in de zoetste nacht

Ik ben bang om wakker te worden
Alleen elke morgen
En te bevestigen dat als ik weer bij jou was
Het in sprookjes was

Ay, ay, ay
Het doet zo’n pijn dat je bent weggegaan
Ay, ay, ay

Maar ik zal nooit vergeten
Dat je het enige was dat ik heb liefgehad
Dat ik elke nacht je beschuldigde met de maan
En ik geef je de schuld omdat ik ben
Een zwakke man zonder controle
Wanneer ik rumba combineer met jouw heupen
En ik herhaal, zoals jij, geen één

Geen één

Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Geen één

Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Geen één

Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Geen één

Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Ay, ay, ay, ay
Geen één