Fabula

De zon op mijn bed, vandaag word ik weer wakker
En ik wil slapen, slapen, slapen om te vergeten
Dat ik leef in een woestijn van beton en eenzaamheid

En jij
Tussen toasts, nachten
En minnaars
Van die gekke
En zwervende wereld
Je komt niet terug
En ik zal lijden
Resigned om te zien
Dat wat wij hadden was

Fabel
Van een arme sukkel die altijd van je hield
En die zijn deuren nooit meer sloot
In de hoop je weer te zien

Fabel
Van een meisje dat altijd geloofde
In sprookjes en die verwarde
De ochtenden met de dageraad

Fabel
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la

Mijn leven is geen leven meer, ik weet niet wat ik moet doen
Biddend tot God vraag ik, geef me je liefde terug
Ik word gek van het lijden en het huilen

En jij
Tussen toasts, nachten en minnaars
Van die gekke
En zwervende wereld
Je komt niet terug
En ik zal lijden
Resigned om te zien
Dat wat wij hadden was

Fabel
Van een arme sukkel die altijd van je hield
En die zijn deuren nooit meer sloot
In de hoop je weer te zien

Fabel
Van een meisje dat altijd geloofde
In sprookjes en die verwarde
De ochtenden met de dageraad

Fabel
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la