Pampa de Los Guanacos

In de pampa van de guanacos
Laat ik een bloem achter.
Liefdes die uit elkaar gaan
Lijden marteling en pijn.
In de pampa van de guanacos
Laat ik een illusie achter.

Ik liet gevoelige vidalas achter
Die ik onderweg leerde.
Toen waren ze klaar
En gegrift in mij.
Nachten van kristal en zilver
Zagen me daar verdrietig weggaan.

In de ochtendcouplets, viditay,
Gaf ik je mijn zang.
En de bom die weerklonk
Tussen die doornstruiken
Verliest zich in de verte
En nu denk ik alleen maar terug.

Gouden peulen van januari
Wil ik opnieuw proeven,
Añapita voor aloja
Die vrolijk hielp om te stappen.
Ze zijn als kussen in mijn ziel
Die niemand me kan afnemen.

Liefjes die blijven hangen
Voor een betere gelegenheid.
Ik liet ook mijn doos achter
Heiligdom van mijn hart
Zodat ze vidalas kunnen zingen
En ik terugkom met nieuwe hoop.

Ik heb een doorn in mijn borst
Die hard is als een cactus.
Ze zeggen dat als het vlees wordt
Het zich in het hart nestelt.
Misschien zal het me ooit raken
De wond van mijn oude passie.

In de pampa van de guanacos
Laat ik een bloem achter.
Liefdes die uit elkaar gaan
Lijden marteling en pijn.
In de pampa van de guanacos
Laat ik een illusie achter.

Gouden peulen van januari
Wil ik opnieuw proeven,
Añapita voor aloja
Die vrolijk hielp om te stappen.
Ze zijn als kussen in mijn ziel
Die niemand me kan afnemen.