Pobre Flor
Los Cantores Del Alba
Arme Bloem
De bloem van mijn illusie
Deed de kou van een winter
Wreed van ondankbaarheid en pijn: Arme bloem!
Vandaag is het een graf en vrede van mijn verlangens van passie
Waarom komt het niet meer terug?
Wat ik met razernij heb liefgehad
Oh! Wat is er met de kussen gebeurd?
Die je met betovering aan mij gaf?
Alles werd bedekt door de vergetelheid
Met zijn treurige mantel om niet meer terug te keren
Zijnde mijn eerste illusie
Een eenzame grafsteen van mijn laatste liefde
Valse eden van een brandende mond
Met vergif en vloek
Maar de herinnering gegrift
Als een eeuwige lijkwade
Bedekte het mijn treurige ziel
En daarom dwaal ik in duisternis
Dromend en zwervend zonder doel
Met jouw naam geschreven
Met een vonnis
Om niet te kunnen vergeten
Het hart dat van je houdt
