Sei Bellissima

Wat een raar iemand had ik
Met ogen zo lief als het maar kan
Om me altijd te laten zeggen
Ik ben nog steeds van jou
En ik miste de grond
Toen hij in mijn schoot in slaap viel
En ik verwarmde hem met de menselijke vlam van jaloezie
Wat een raar iemand had ik
Hij hield me onder zijn arm
En als ik probeerde serieus te zijn
Was ik voor hem enkel een clown
En dan (in bed) zei hij altijd
Je bent niet meer waard dan een beetje
Ik kleedde me in herinneringen
Om het heden aan te kunnen
En dacht terug aan de eerste tijden
Toen ik nog onschuldig was
Toen ik in mijn haar
Het rode licht van koralen had
Toen ik ambitieus als geen ander
In de maan keek
En haar dwong om me altijd te zeggen

Jij bent prachtig, jij bent prachtig
Blind van de liefde keek hij naar me
Jij bent prachtig, jij bent prachtig, na na na

Als ik diegene vang die ooit zei
De tijd is een grote dokter
Bind ik hem stevig aan een steen
En gooi ik hem vervolgens in de zee
Er zijn goed goede
Een paar jaren en seizoenen gepasseerd
Ik heb een paar avontuurtjes gehad
Niets bijzonders
Maar ik ging je zoeken
In de straten, tussen de mensen
Het leek wel of ik me ineens omdraaide
En jou weer zag
En ik denk dat ik het nog steeds hoor

Jij bent prachtig, jij bent prachtig
Blind van de liefde
Keek hij naar me

Jij bent prachtig, jij bent prachtig, na na na
Jij bent prachtig, jij bent prachtig, na na na
Jij bent prachtig, jij bent prachtig, na na na