A Sementinha

Daar op de boerderij waar ik leefde
Op een ochtend met motregen en een bewolkte lucht
Vond ik op de grond een zaadje
Dacht meteen eraan het in de natte grond te planten

De tijd ging snel en de jeugd
Kwam zoals de nacht als de avond valt
Er kwam een meisje op de boerderij wonen
Gracieus, mooi en teder, in de bloei van haar leven

Er ontstond een romance tussen haar en mij
In de gezellige schaduw van een paineira
Ik gaf haar een roos vol hoop
Die ik plukte van een takje van die rozenstruik

We planden het huwelijk voor het einde van het jaar
Voor mij bestond er alleen zij en voor haar alleen ik
Iets meer dan een week voor onze bruiloft
Stierf mijn beloofde bloem, ziek en wel

Ik trok de rozenstruik uit in de lente
En plantte het op het graf van mijn geliefde
Elke middag waterde ik met mijn tranen
De rozenstruik verwelkte en eindigde in niets

De regen was weggegaan en de brandende zon
Doodde mijn rozenstruik en droogde mijn tranen
Maar het gemis van het meisje doodde me niet
Want ik zie haar beeld overal om me heen

Daarom leef ik ver van mijn land
Volg de lange weg van mijn leven
Ik probeer te leven met een glimlach, maar toch
Huil ik als ik denk aan mijn geliefde

Het lot is zoals altijd grillig
Vol met verraad en gekke dromen
Net als die rozenstruik en mijn geliefde
Voel ik dat ik ook langzaam aan het sterven ben