El Bocal

Geen blik is mooier
Dan die van een criollo bagual
Met zijn manen in de knoop
Wachtend op teugels en bocal

Bij het hek, vastgenageld
Voor de boerderij, de zorzal
Hoeveel klappen van het veulen
Die daar het bocal vastgebonden

En zo kwamen ze in bokkensprongen
Tot de ontwikkeling van het veulen
En dan hing het bocal, klaar
In de jamada wachtte op een ander

Toen de dagen voorbijgingen
En het werk als een rodeo was
Ging de domero, op zondag, weg
Naar het dorp, vanuit zijn gaucho hoek

Naar het bocal, dat van het veulen maakt
Tchê paard van de man van het veld
In deze verzen, een eenvoudig cadeau
Dat hij met zijn ziel geeft, een domero