La Doctora II

Ik vraag me niet meer af over de liefde
Eindelijk, er is niets dat ik niet wil weten
Ik begrijp dat er geen relatie is
Tussen houden van en ouder worden

Ik vraag me niet meer af hoe ik moet geven
Eindelijk deel ik uit uit angst om te verliezen
De wonderen van jouw aanrakingen
Bij het aanbreken van de dag

Ik antwoord niet meer met: Wat weet ik
Eindelijk begrijp ik dat ik in jouw netten ben gevallen
Ik vraag me niet meer af waarom
Eindelijk begrijp ik het eens: Gewoon omdat

Omdat ik je zag, liet ik je binnen
Ik sloot de deur en koos jou

Omdat die twee lantaarns kunnen maken
Dat, als ik moe ben, de kleine dingen
Zich baden in de glans van die tederheid
Die je uitstraalt als je naar me kijkt

Vandaag kan ik begrijpen dat je van thee houdt
Dat je koffie haat, dat je geen rozen wilt
Dat ondanks de duizeling, er geen hoogte is
Die me kan weerhouden om mijn masker af te doen

Tegen de klap, ons een kans gevend
Puur redeneren, pure razernij
Zo was ons verhaal altijd

Of het nu werkt of niet, of het goed of slecht is
Het met jou leven, voor mij is het de glorie

Zonder te sparen, zonder te veel te geven
Zonder te haasten, zonder terug te trekken
Zo was onze zaak altijd

Het mist hier, het is daar te veel
Het retoucheren, maar altijd samen

Ik ben niet meer bang voor die lafaard die in mij woont
Of voor zijn domme aanvallen van vroege woede
Ik onderscheid excuus en resultaat
En vandaag kies ik ervoor om bij jou te zijn

Ik figuur niet meer in de waarheid
Eindelijk, ik moet niet meer dan wat komen gaat
Ik betaal de prijs om jou te hebben
Jou liefde geven en gelukkig zijn

Ik antwoord niet meer met: Wat weet ik
Eindelijk begrijp ik dat ik in jouw netten ben gevallen
Ik vraag me niet meer af waarom
Eindelijk begrijp ik het eens: Gewoon omdat

Omdat ik je zag, liet ik je binnen
Ik sloot de deur en koos jou

Omdat het voor mij onmogelijk is om me voor te stellen
Een wrede, angstaanjagende dood
Dan mijn zang en jouw dans die zich verwijderen
De één bovenop de trein en de ander op het station

In de momenten dat ik wil ontsnappen
Uit mijn eigen huid, jij bent mijn dokter
Met mijn buik en jouw buik die elkaar raken
Er is geen dichter die geen lied maakt

Tegen de klap, ons een kans gevend
Puur redeneren, pure razernij
Zo was ons verhaal altijd

Of het nu werkt of niet, of het goed of slecht is
Het met jou leven, voor mij is het de glorie

Zonder te sparen, zonder te veel te geven
Zonder te haasten, zonder terug te trekken
Zo was onze zaak altijd

Het mist hier, het is daar te veel
Het retoucheren, maar altijd samen

Altijd samen
Altijd samen