Loreley

En zo speel ik mijn gitaar
Ik speel altijd mijn gitaar

Op een reis die de samengevlochten maan volgt
Voel ik de enige vlam op mijn oogleden

Naar het wateroppervlak dat de zomer herinnert
Laat de melodie los, ver weg, ook al kan het niet uitkomen

In de eindeloze stroom klinkt een momentopname
Drijvend naar het bos, naar de bergen
Zelfs de onmogelijke strijd wordt door de golven opgeslokt
De verzachte zang zinkt naar jou toe

Voor altijd rairara rairarara
Een druppel van de rimpeling
Voor altijd rairara rairarara
Verdrinkend in gedachten

Het geluid van de wiegende takken
Ik speel altijd mijn gitaar

De kleine schaduw die me bang maakt
Is dat raar? O grote wiegende rivier

Geblazen door de evolutie van flonkerend leven
Wat kijk ik ver weg in de verre herinnering?

In de eindeloze stroom klinkt een momentopname
Drijvend naar het bos, naar de bergen
Zelfs de onmogelijke strijd wordt door de golven opgeslokt
De verzachte zang zinkt naar jou toe

Voor altijd rairara rairarara
Het uitzicht op de geschiedenis
Voor altijd rairara rairarara
Zachtjes omarmd
Drijvend en wiegend