El Mundo Se Equivoca

Ik vraag om je kussen, om je onwaardige glimlach,
Om je mooie strelingen, jij bent mijn vreugde.

Ik vraag dat je me niet in de steek laat, dat je nooit weggaat en
Dat je nooit vergeet
Dat ik degene ben die van je houdt, dat ik degene ben die op je wacht,
Dat ik degene ben die om je huilt,
Dat ik degene ben die de minuten en uren naar je verlangt.

Refrein

Ik sterf om je te kussen, om in je mond in slaap te vallen,
Ik sterf om je te vertellen dat de wereld zich vergist (herhaal).
Dat ze zich vergist, dat ze zich vergist.

Ik vraag om je afwezigheid die me doet verlangen,
Die me laat dromen van je wanneer ik je het meest nodig heb.

Ik vraag om de ochtend
Dat je naast me wakker wordt, verstrikt in bed,
Oh, hoe heb ik je nodig.

Dat ik degene ben die op je wacht, dat ik degene ben die om je huilt,
Dat ik degene ben die de minuten en uren naar je verlangt.

Refrein

Ik sterf om je te kussen, om in je mond in slaap te vallen,
Ik sterf om je te vertellen dat de wereld zich vergist (herhaal).
Dat ze zich vergist, dat ze zich vergist.

Ik sterf om je te kussen, om in je mond in slaap te vallen,
Ik sterf om je te vertellen dat de wereld zich vergist
Dat ze zich vergist, dat ze zich vergist.