Rencor

Wrok, mijn oude wrok,
Laat me vergeten
De laffe verraad.
Zie je niet dat ik niet meer kan,
Dat ik al uitdroog
Van het zoveel huilen!
Laat me weer leven
En de pijn vergeten
Die me gisteren sloeg...
Wrok, ik wil terug
Zijn wie ik was...
Ik wil leven...

Deze vervloekte haat
Die ik in mijn aderen draag
Verzuurt mijn leven
Als een verdoemenis.
Het kwaad dat ze me hebben aangedaan
Is een open wond
Die mijn borst vult
Met woede en gal.
Mijn ogen haten haar
Omdat ze naar haar keken.
Mijn lippen haten haar
Omdat ze haar kusten.
Ik haat haar met heel
De kracht van mijn ziel
En mijn haat is zo groot
Als mijn liefde was.

Wrok, mijn oude wrok,
Ik wil niet leven
Met deze eindeloze pijn...
Als je me al eens hebt gedood
Waarom zou ik dan
De dood in me dragen?
Ik weet al dat het geen vergeving heeft...
Ik weet dat het gemeen was
En dat haar verraad wreed was...
Daarom, oude wrok,
Laat me leven
Om wat ik heb geleden.

God zij dank dat ik op een dag
Haar in het leven tegenkom
Jankend en verslagen
Om haar treurige verleden
Om haar alles te geven
Wat deze minachting is
Die mijn borst vervuilt
Met bittere wrok.
Ik haat haar om de schade
Van mijn verbrijzelde liefde
En om een twijfel
Die in mijn borst woelt.
Herhaal nooit meer
Wat ik je ga zeggen:
Wrok, ik heb angst
Dat je liefde bent.

Daarom, oude wrok,
Laat me leven
Om wat ik heb geleden.