Mi Noche Triste

Zanger, die me in de steek liet
In het beste van mijn leven,
Met een gewonde ziel achterlatend
En een doorn in mijn hart,
Wetende dat ik van je hield,
Dat jij mijn vreugde was
En mijn brandende droom,
Voor mij is er geen troost meer
En daarom verdoof ik mezelf
Om je liefde te vergeten.

's Nachts, als ik ga liggen
Kan ik de deur niet sluiten,
Omdat ik, als ik hem openlaat,
Me inbeeld dat je terugkomt.
Altijd neem ik koekjes mee
Om te drinken met mate,
Alsof jij er bij me bent,
En als je de bedden ziet
Hoe het zich gedraagt
Als het ons niet samen ziet.

Er zijn geen mooie potjes meer
In het huisje,
Versierd met strikjes
Allemaal in dezelfde kleur.
De spiegel is beslagen
Het lijkt alsof hij heeft gehuild
Om de afwezigheid van jouw liefde.

Als ik naar mijn schuilplaats ga
En het zie rommelig,
Alles treurig, verlaten,
Krijg ik zin om te huilen;
Ik blijf lang staan
Kijkend naar jouw foto
Om me te kunnen troosten.

De gitaar, in de kast
Hangt nog steeds daar:
Niemand zingt er iets op
Of laat de snaren trillen.
En de lamp in de kamer
Heeft ook jouw afwezigheid gevoeld
Want zijn licht heeft niet willen
Mijn treurige nacht verlichten.