La Casita de Mis Viejos

Rustig buurtje van mijn verleden
Bij een treurig avondrood
Keer ik terug naar jouw hoek, oud
Keer ik terug, ouder
De jaren hebben me veranderd
In mijn hoofd sneeuwde het grijs
Dat heeft het achtergelaten
Ik was een reiziger van de pijn
En in mijn dromen
Klonk mijn ellende niet
Want elke kus spoelde ik weg met een glas
Vrouwen zijn altijd diegenen
Die de illusie doden

Terug verslagen naar het huisje van mijn ouders
Elke zaak is een herinnering die schudt in mijn geest
Mijn twintig lentes brachten me ver weg
Jeugdige dwaasheden, het gebrek aan advies
In het huis heerst een diep en wreed, terughoudend stilzwijgen
En als ik aanklop, als een vreemdeling
Ontvangt me de oude bediende
Ik moet totaal veranderd zijn, want de oude man herkende me
Alleen aan mijn stem

Alleen mijn moeder vond ik
Ik riep haar van de deur
En ze keek me aan met die ogen
Met die ogen vol tranen
Alsof ze me vroeg waarom ik zo lang wegbleef
Ik zal nooit meer vertrekken
En naast haar zal ik leven
In de warmte van
Alleen een moeder vergeeft ons in dit leven
Dat is de enige waarheid
De rest is leugen.