En Esta Tarde Gris

Wat een zin om te huilen
Op deze grijze middag,
In het getik van de regen
Praat de regen over jou.
Wroeging om te weten
Dat, door mijn schuld, nooit,
Liefde, zal ik je zien.
Mijn ogen bij het sluiten
Zien je net als gisteren,
Trillend terwijl ik smeek
Om opnieuw mijn liefde.
En vandaag is het jouw stem die weer bij me komt,
Op deze grijze middag.

Kom,
Treurig zei je tegen me,
Dat in deze eenzaamheid
Mijn ziel niet meer kan...
Kom,
En heb medelijden met mijn pijn,
Want ik ben moe van je zoeken,
Lijden en wachten
En altijd alleen praten
Met mijn hart.

Kom,
Want ik hou zoveel van je,
Dat als je vandaag niet komt
Ik verdrink in mijn tranen...
Nee,
Het kan niet zo zijn dat ik zo leef,
Met deze liefde in mij gegrift
Als een vloek.

Ik begreep niet
Jouw wanhoop
En vrolijk ging ik weg
Op de vleugels van een andere liefde.
Wat eenzaam en treurig vond ik mezelf
Toen ik zo ver weg was
En mijn bedrog ontdekte.
Mijn ogen bij het sluiten
Zien je net als gisteren
Trillend terwijl ik smeek
Om opnieuw mijn liefde
En vandaag is het jouw stem die in mij bloedt
Op deze grijze middag.

Kom,
Treurig zei je tegen me,
Dat in deze eenzaamheid
Mijn ziel niet meer kan...
Kom,
En heb medelijden met mijn pijn,
Want ik ben moe van je huilen,
Lijden en wachten
En altijd alleen praten
Met mijn hart.

Kom,
Want ik hou zoveel van je,
Dat als je vandaag niet komt
Ik verdrink in mijn tranen...
Nee,
Het kan niet zo zijn dat ik zo leef,
Met deze liefde in mij gegrift
Als een vloek.