El Último Café
Julio Sosa
De Laatste Koffie
Jouw herinnering komt als een wervelwind
Keert terug in de herfst bij zonsondergang
Ik kijk naar de motregen, en terwijl ik kijk
Draait de lepel in de koffie
Van de laatste koffie
Die jouw lippen met kou
Die keer vroegen
Met de stem van een zucht
Ik herinner me jouw minachting
Ik roep je zonder reden
Ik hoor je zonder dat je er bent
Wat wij hadden is voorbij
Zei je in een afscheid
Van suiker en van gal
Net als de koffie
Net als de liefde, net als de vergetenheid!
De laatste duizeling
Van een wrok zonder reden
En daar, met jouw wreedheid
Zag ik mezelf doodgaan, rechtop
Ik mat jouw ijdelheid
En toen begreep ik mijn eenzaamheid
Zonder reden
Het regende en ik bood je, de laatste koffie!
