Ella

Ik ben moe van het smeken,
ik ben moe van het zeggen
dat ik zonder haar van verdriet sterf.
Ze wilde niet meer luisteren.
Als haar lippen opengingen,
was het om te zeggen: "Ik hou niet meer van je".
Ik voelde dat mijn leven
verloren ging in een afgrond
zo diep en zwart als mijn geluk.
Ik wilde de vergetelheid vinden
op de Jalisco-manier,
maar die mariachis
en die tequila
maakten me aan het huilen.
Ik ben moe van het smeken.
Met tranen in mijn ogen
hefte ik mijn glas en toastte op haar.
Ze kon me niet afwijzen
als het de laatste toast was
van een bohemien voor een koningin.
De mariachis zwegen.
Uit mijn zwakke hand
viel mijn glas zonder dat ik het merkte.

Zij wilde blijven
toen ze mijn verdriet zag,
maar het was al geschreven
dat die nacht
ik haar liefde zou verliezen.

Zij wilde blijven
toen ze mijn verdriet zag,
maar het was al geschreven
dat die nacht
ik haar liefde zou verliezen.