La Paloma

Een lied herinnert me aan die dag
Toen ze in stilte vertrok, een zonsondergang
Ze ging met haar treurig gezang naar een andere plek
Verliet als gezellin mijn eenzaamheid

Een witte duif zingt voor me bij het ochtendgloren
Oude melancholieën, dingen van de ziel
Ze komen met de stilte van de ochtend
En als ik naar buiten ga, vliegt ze naar huis

Waarheen gaat ze? Dat mijn stem, wil niet meer horen
Waarheen gaat ze? Dat mijn leven dooft, als ze niet bij me is
Als ze zou willen terugkomen, zou ik haar gaan wachten
Elke dag, elke ochtend, om haar meer te willen

Ze ging met haar treurig gezang naar een andere plek
Verliet als gezellin mijn eenzaamheid