J'ai pour toi un lac

Ik heb voor jou een meer ergens op de wereld
Een mooi blauw meer
Als een open oog op de diepe nacht
Een koude kristal
Die trilt bij zijn naam als een rilling in de bladeren
Bij de herfstwind en de wintervelden
De tijd weerspiegelt zich, sterft en wordt geplukt
Mijn dagen rechtop, mijn nachten ondersteboven

Ik heb voor jou heel ver een wandeling
Naar een zachte zand
Duizenden stappen zonder geluid, zonder show
Naar onbekende plekken
En de ster van de wind van hele seizoenen
Die hebben getekend zoals op onze voorhoofden
De golven van de verloren dag van de kattenluiken
Van goede schipbreukelingen die we daar zullen maken

Ik heb voor jou steeds opnieuw en opnieuw
Duizenden kastelen
De geliefde wolken die voor zijn prinses
Een schip zouden worden
Een palmboom zouden worden, een kroon zouden worden
Een mand vol met rode vruchten
En ik zou degene willen die me geeft
De aarde en de maan met de zon