El hombre del norte
Juan Pardo
De man uit het noorden
In een heel klein café
Zat ze aan de bar
Ze deed haar ring van haar vinger
Zonder te weten dat ze het zei
In een zachte stem
Ik weet echt niet of ik van hem hou
Ik bestelde een paar drankjes
Ik zette een asbak dichterbij
En we dronken bijna tegelijk
De eerste in stilte
De tweede had effect
En ze zei huilend: ik kan het niet meer
Ik kan hem niet aan
En ik besloot hem te verlaten
En nu op dit moment
Sterf ik van de angst
Je kent de man uit het noorden niet
Je kent de man uit mijn dorp niet
Ik zag hem in de spiegel
Hij leek heel oud
Zijn blik kwam van ver weg
Hij was een sterke man
Bijna 2 meter lang
Op dat moment voelde ik me dood
Hij ging naast ons zitten
En zijn stem als een breuk
Zei: vertel me waarom je dit doet
Ik heb je mijn leven gegeven
Sinds je een klein meisje was
En deze klap kwam hard binnen
Leef je leven
Verbreek het mijne
Want ik ga niet huilen om dit alles
Stijg op
Ik blijf op de grond
Want ik ga je niet doden, ook al kan ik
Je kent de man uit het noorden niet
Je kent de man uit mijn dorp niet
Hij ging weg en zijn woorden
Hingen zwaar in de lucht
Toen betaalde ik de barman
Zij kwam met me mee
Naar mijn appartement
En we begonnen toen met een kus
En na elkaar omhelsd te hebben
Konnen we elkaar niet beminnen
In de lucht klonken opnieuw
De woorden die de man
Als een echo achterliet
Toen hij zei: waarom doe je dit?
Leef je leven
Verbreek het mijne
Want ik ga je niet doden om dit
Stijg op
Ik blijf op de grond
Want ik ga niet huilen, ook al wil ik dat
Je kent de man uit het noorden niet
Je kent de man uit mijn dorp niet
Jij kent de man uit het noorden niet
Jij kent de man uit mijn dorp niet