No Olvides Que Una Vez Tu Fuiste Sol

Vergeet niet dat je eens de zon was
Vergeet niet de muur en het laurierblad
Verlies je verwondering niet bij het zien
Van een nieuwe geboorte in je tuin
Verlies geen venster uit het oog
Geef je ochtenden niet op
Van stortbuien en spelletjes
En graaf geen oude schatten op
Verberg niet wat je gisteren werd aangeboden
Verstop noch de pijn, noch het verdriet
Laat niet toe dat een wolk vaarwel zegt
Spring niet in stukken
Verberg je diamant niet
Geef je perfecte zonsopgang niet op
Noch je sterren, noch je zand, noch je zee
Noch je onvermoeibare wandeling
Ga opnieuw naar de beek
Waar je mooiste lied is

En ga, les de dorst van je enorme weiden
Laat niet toe dat je oogst verloren gaat
Vandaag, nu zelfs de trouwe regen je niet heeft gehoord
En zoek je wortel
En geef de streling aan degene die altijd wacht
De enige manier om haar terug te laten komen
Om je zelfs in de winter vruchten te bieden
En vergeet niet dat je eens de zon was
En ga, laat die dammen van gevangen stromen los
Laat je meevoeren en word weer een ruiter
Daalt af naar je valleien van losgelaten duiven
Want dit is jouw land
Waar zijn je teugels
Waar is je schuim
Waar je toen je pad verliet
Waar je schipbreuk leed, laat duizend rozen groeien
En vergeet niet dat je eens de zon was