Te Hecho de Menos

Een keer meer de eenzaamheid en ik
Zitten tegenover elkaar
Zwijgend
Stil als twee verliefden
Onder de grijze lucht van de middag
Die zich vandaag in de herfst heeft gekleed
En zich parfumeert met rozemarijn en jeneverbes
En me verleidt
En me herinnert
Dat jij alleen nog ontbreekt
Om op het tapijt van droge bladeren te stappen
En me een kus te geven tussen de regen
En door de mist hand in hand te gaan

Ik mis je vandaag
Ik mis je
Een minuut zonder jou is oneindig
En jouw herinnering
Liggt op mijn kussen en streelt me
Me meeneemt naar de poorten van jouw hemel

Ik mis je vandaag
Ik mis je
Een ruimte zonder jou is de leegte
En jouw herinnering
Neemt me bij de hand en glimlacht naar me
Tot in de diepste van de verlangens

Een keer meer de eenzaamheid en ik
Tussen ons de lucht
Naakt
Kijkend naar elkaar en zonder iets te zeggen
Terwijl de nacht zoetjes aankomt
En zich aan de rand van mijn bed neerzet
En zich in zijde kleedt en me ontkleedt
En me verleidt
En me herinnert
Dat jij alleen nog ontbreekt
Om een kus op elke wond te leggen
Tot de ochtend ons verrast
En we de tederheid half verspillen

Ik mis je vandaag
Ik mis je
Een minuut zonder jou is oneindig
En jouw herinnering
Liggt op mijn kussen en streelt me
Me meeneemt naar de poorten van jouw hemel

Ik mis je vandaag
Ik mis je
Een ruimte zonder jou is de leegte
En jouw herinnering
Neemt me bij de hand en glimlacht naar me
Tot in de diepste van de verlangens

Een keer meer de eenzaamheid en ik