Vuelve Al Llano

Terug naar de vlakte, terug naar de vlakte
Vlaktemens, dit is jouw grond
De vlakte roept me
Luister, mooie vrouw
Maar dat is wel jammer
Ik hoor zijn schreeuw in de wind
Als een echo in de verte

Heel treurig en bedrukt
Zal wel komen omdat ik ver weg ben
En nooit meer ben teruggekomen
Om voor zijn moerassen te zingen
Zoals in de oude tijden

Waar is mijn paard
Die schimmel met die kleur
Waarop ik altijd zat
Feestend en verliefd
Gisteravond was ik aan het dromen
En vandaag ben ik ver weg
Omdat ik mijn huisje zag
Alleen en verlaten
Met de muren die instorten

Het dak en de zolder
De omheining op de grond
En de tuin vol met onkruid
De mango en de dibidibi
Droomde dat ze verdord waren
De pijp die er voor stond
Droomde ik ook dat hij verstopt was
In de mangroveplant
Nestelt de carrao niet meer
De merels en de chumbos
Zijn verhuisd naar een andere plek
Jij, vlaktemens, en ik ook
Ik weet niet waarom we zijn gekomen

Om zo chaotisch te leven
In een eeuwige onrust
Met zoveel onveiligheid
En de lucht vervuild
Het is waar dat in de stad
Alles is gemoderniseerd
En ondanks alles
Denk niet dat ik me heb aangepast
Hier kan ik me niet aanpassen
Ik voel me als opgesloten
En als ik niet terugkeer naar de vlakte
Sterf ik wanhopig
Want daar in mijn vlakte

Leven we onbezorgd
Eten we yuca en topocho
Gebakken varken en vis
Af en toe gaan we
Naar het dorp voor de markt
En als we ons realiseren
Zijn de kleintjes al groot
Hier leven we rustig
Met een handvol is het genoeg
In de namiddag gaan we eruit
Met de zon van de herten
Om in de akker te laten
De honden die aan het jagen zijn
Zodat ze de maïs bewaken
Want er is een vetgeit.