Tardes Grises de Junio

De grijze middagen van juni
Laat geen glans van de zon zien
Vandaag heeft de volle maan me gepakt
Met mijn gedachten ver weg
Gezegend is de weg die ik ga
Bewaker van het oude pad
Ik huil niet om mijn lot
Mijn snikken zijn om wat ik achterlaat

De nobele boerderij van palm
Met al zijn spulletjes
Dingen die ik in mijn ziel draag
En daarmee houd ik me staande
De herinnering aan mijn vader
Man met een gelijkmatige geest
En de grote liefde van mijn moeder
Haar tederheid en haar raad

In juni, bij zonsondergang
Rijd ik te paard bij de hekken
Ik ging op zoek naar een liefde
Die ik tussen mijn wenkbrauwen droeg
Zoals het vaak gebeurt
Is het leven nooit eerlijk
Maar ik vond die vrouw nooit
Daarom klaagt mijn ziel

De tocht was treurig en lang
Ik keer terug en vind mijn oude niet
Vaarwel mooie passie bloem
Misschien als de pijn me verlaat
Begin ik weer aan de reis
Terwijl de middag verder wegtrekt
En zo ga ik door met mijn leven
Dat steeds ouder wordt.