Añoranzas

Vaarwel, briesje van de vlakte
Geparfumeerd met geurige kruiden
Vaarwel, zomerse reiger
Pad en witte lelie

Vaarwel, reizende schuim
Geef een knuffel aan de rustplek
Sabanera paraulata
Jij weet van mijn verdriet

Verdriet omdat ik morgen
Heel vroeg vertrek
Ik ga naar ik weet niet waar
En ik weet niet wanneer ik terugkom

Met in mijn hart
De dingen van het platteland
De zang van de melker
In de vroege ochtend, blootsvoets
Verzonken in de vastberadenheid
Van de geur van vee en gras

Ik ga omdat ik moet
Jouw naam hoog houden
In het oosten en in het centrum
De Andes, een betoverende aarde

Daar in de Catatumbo
Waar de bliksem wordt gewaardeerd
Maar ik zweer je, mijn vlakte
Op mijn knieën, voor God heilig
Zo ver ik ook ga
Ik trek je niet uit mijn hart

En ik zal terugkomen, mijn vlakte
Naar mijn wereld en mijn huis
Om te spelen met de dauw
En je mijn zang te geven

Ik mis de pitío zo erg
Ver weg van de cachilapo
Ik mis de bergen en de rivier
En de capibara in de kloof

Ik steek weer jouw paden over
Stap voor stap op mijn paard
Jouw lagunes, jouw moerassen
Jouw struiken en de bank

Luisterend in de verte
De litanie van de tautaco
Aan de rand van het bos springt de hert
Af en toe maakt hij een sprongetje
Vluchtend voor de jager
Wat een schavuit

Ik zal terugkomen omdat ik geroepen word
Door de corraleja van de kudde
En daar in de stallen
De touw in de knoop
De campechana, het palenhok

En de kruik op de binnenplaats
De garabitas roepen me
Als onvergetelijke herinneringen
Ik keer terug, mijn geliefde vlakte
Om niet te verdrinken in mijn tranen