Pero Qué Hermosas Eran

Mijn eerste vrouw was een harpij
Maar jongen
Het punt van de gazpacho
Verdomme, ja, dat had ik
Ze heette laten we zeggen Sofía

Op een slechte dag
Zette ze de koffers
Voor mijn voeten
Bij het standbeeld van een dichter
Die is vereeuwigd
In zijn rotonde

Na, schrik niet
Op haar naam te registreren
Mijn rijtjeshuis
Mijn visum, mijn verleden
Haar haast en haar toekomst
Me achterlatend
En zonder cent

De druppel die de emmer vulde, dames en heren
Het glas van haar liefde
Was van cholesterol
Verzadigd na twee hartaanvallen
Van het derde te benaderen

Bij de samentrekking en ontspanning van mijn hart
Zette ik een pacemaker
Die achterliep
Interferenties veroorzakend
In de frequentie van de televisie

Sinds ik haar verloor
Tot vandaag
Arm ik
Steeds dronken
Rol ik van toonbank
Naar toonbank

Baas, hebben jullie gazpacho?

Maar wat was ze mooi
Toen ze aan mijn arm over de stoep liep
Jullie hebben me aangekeken
Om dat snoepje te vragen of ze van me hield
Vinden jullie niet dat het
Te veel gevraagd was?

Mijn tweede vrouw
Was een heks
En ik zo'n sukkel die kuste
Van de grond die ze betrad
Ze heette, laten we zeggen Maruja

Die dag
Kwam ik vroeg van mijn werk
En in mijn bed
Onder een idioot
Een dame naakt
Was het aan het doen

En ik, die nog nooit
Op een orgie was geweest
Mijn laarzen uittrekkend
Zei tegen mezelf: Dit is de mijne
En dat was ze ook
De met naaldhak
Was Maruja

Tussen die idioot en mij als donderslag Jupiters
Jij kiest, zei ik
Wat ze me antwoordde
Zonder een seconde te twijfelen
Ik ga met de idioot

En jullie, die dachten dat de idioot ik was
Nou niet
Die hoer
Ging en kwam
Haar laarzen aantrekkend
Met de minst idioot van de twee

En weten jullie wat ik zeg?
Die idioot en ik
We werden vrienden
De dag dat Maruja ons verliet

(Voor een andere idioot)

Maar wat waren ze mooi
Mijn tweede vrouw en de eerste
Jullie hebben me aangekeken
Om jullie, bovendien
Te vragen of ze van me hielden
Vinden jullie niet dat het
Te veel gevraagd was?

Mijn derde vrouw, dames en heren
Van alle liefdes die ik verloren heb
Was degene die het meest pijn deed
Gokken jullie?
Ze heette Dolores

Maar op de dag
Van mijn verjaardag, mijn liefje
Zei ze: Hoewel je slecht bent Joaquinito
Breng ik je als cadeau
Een cadeautje

Met haar heilige onschuld
Verklaarde ze in verwachting
En ik, die had gezworen
Te sterven zonder nakomelingen
Zoals mijn vader stierf
Aan de toekomstige moeder
Verbijsterd

Er zijn pijnen die doden, schreeuwde ik gekweld
En heb je niet gedacht dat je man
Een andere stropdas had geprefereerd?

Het was een meisje, een verwende meid
Niet eens een jongen
Eindelijk, op twintigjarige leeftijd
Nam een vreemde haar mee
En verloor ik geen dochter
Winst een badkamer
Met excuses

Sofía maakte me op
Maruja versierde me
Wat me nog ontbrak
Was lessen te nemen in pijnloos bevallen
En met Dolores

Maar wat waren ze mooi, de drie
En vooral de derde
Jullie hebben me aangekeken
Om jullie, bovendien, te vragen of ze van me hielden
Vinden jullie niet dat het
Te veel gevraagd was?