Yo Me Bajo En Atocha

Met zijn baret op, met zijn zijden handschoenen
Zijn sirene vastgelopen, zijn feesten van bewaren
Zijn kom morgen terug, red jezelf wie kan
Zijn spelletje mus, zijn dat meisje van daar

Met zijn alles is nu, met zijn niets is eeuwig
Met zijn rap en zijn chotis, met zijn kraker en zijn skin
Ook al sterft de zomer en heeft de winter haast
De lente weet dat ik haar in Madrid wacht

Met zijn herfst Velázquez, met zijn toren Picasso
Zijn heilige en zijn matador, zijn Atleti, zijn Bourbon
Zijn dikke van Botero, zijn hotels voor een nacht
Zijn zakje hash, zijn opa's in de zon

Met zijn sneeuwvuur, zijn feest en zijn rouw
Zijn achttiende juli, zijn veertiende april
Halverwege de weg tussen de hel en de hemel
Ik stap uit in Atocha, ik blijf in Madrid

Ook al raast de nacht als een vogel in vlammen
Ook al leidt de Puerta de Alcalá niet naar de glorie
Ook al kost de naakte maja vijftien en het bed
Ook al laat de geklede maja zich niet kussen

Cibeles catwalks, gipsen gevangenis
Franse brug, kroegen in Chamberí
Dat kind droomt niet meer dat hij schreef
Hart van Maria, laat me niet zo achter

Mirakelhof, maagd van Almudena
Krotwoningen van asbest, glazen paleis
Met zijn ze zullen niet passeren, met zijn leve de ketens
Zijn burgerbegraafplaats, zijn gemeenteband

Ik heb gehuild in Venetië
Ik ben verdwaald in Manhattan
Ik ben opgegroeid in Havana, ik was een paria in Parijs
Mexico kwelt me, Buenos Aires doodt me

Maar er is altijd een trein
Die uitkomt in Madrid
Maar er is altijd een kind dat veroudert in Madrid
Maar er is altijd een auto die slippert in Madrid

Maar er is altijd een vuur
Dat ontbrandt in Madrid
Maar er is altijd een schip dat vergaat in Madrid

Maar er is altijd een droom
Die ontwaakt in Madrid
Maar er is altijd een terugvlucht naar Madrid