Tan Joven y Tan Viejo

Het eerste wat ik wilde was ver weg gaan
In het stickeralbum van de berusting
Plakten we de kinderen die de spiegels haatten
Of voor Rita Hayworth, straten van New York
Ik zag nauwelijks dat een oog me toeknikte, het leven
Ik vroeg het op zijn manier over mij te beschuiten
Ze gaf me de sleutels van de verboden stad
Alles wat ik heb, wat niets is, gaf ik haar
En zo groeide ik vliegend en vloog zo snel
Dat zelfs mijn eigen schaduw me in het zicht kwijt raakte
Om mijn sporen te wissen verscheurde ik mijn shirt
Ik verwarde de neonlichten met sterren
Ik deed vals bij poker
Bedrog aan mijn vrienden
Op de bank in een park
Sliep ik als een knaagdier

Omdat ik zeg wat ik denk, zonder na te denken
Meer dan één kus kreeg ik en meer dan één klap
Wat ik weet van de vergetenheid leerde ik van de Maan
Wat ik weet van de zonde moest ik zelf zoeken
Als een dief onder de rokken van sommigen
Van wiens naam ik nu niet wil herinneren
Dus voor nu, geen vaarwel jongens
Droom ik weg tijdens de begrafenissen van mijn generatie
Elke nacht verzin ik mezelf
Ik raak nog steeds dronken
Zo jong en zo oud, als een Rolling Stone