Donde Habita El Olvido

Joaquín Sabina

Waar de Vergetelheid Woont

Toen ze wakker werd
Kon ze zich niets herinneren van de avond ervoor
Te veel biertjes
Zei ze, toen ze mijn hoofd zag
Naast het hare, op het kussen
En ik kuste haar weer
Maar het was niet meer gisteren
Maar morgen

En een brutale zon
Als een dief, kwam binnen
Via het raam
De dag dat ze kwam
Had ze paarse kringen onder haar ogen
En modder op de hak
Naakt, maar vreemd
Zag ze ons
Gebroken, de leugen van de nacht
Het felle licht van de dageraad
Was het uur om te vluchten

En ze ging, zonder te zeggen
Bel me een keer

Van het balkon zag ik haar
Verdwijnen, in de drukte
Van de Gran Vía

En het leven ging verder
Zoals de dingen doorgaan die niet veel zin hebben
Een keer vertelde ze me
Een gemeenschappelijke vriend, die haar zag
Waar de vergetelheid woont
Waar de vergetelheid woont
Waar de vergetelheid woont

De pupil archiveerde
Een rood verkeerslicht
Een rugzak, een Peugeot
En die bijziende ogen
En het bloed raasde door mijn aderen
En een wolk van zand
In mijn hart
En deze reeks van liefde
Zonder honger

De kussen die ik verloor
Omdat ik niet kon zeggen
Ik heb je nodig

Share on social media Share as link