Juana La Loca

Na een leven vol kantoor en schijn
Na een leven zonder je kont te bewegen
Na een leven waarin je fatsoenlijke mensen ziet
Die zich lachen om degenen die tegen de stroom in liefde zoeken
Na een leven in een treurig dagdromen
Verzamelend blikken in de zolder van verlangen

Op een dag ineens
Dacht je niet meer na over wat ze zouden denken
Als ze het wisten
Je vrouw, je kinderen, je portier
En je ging de straat op
Met hakken en tas en Felipe de Mooie aan je zij
Sinds je je lippen opmaakt
In plaats van Don Juan noemen we je Juana de Gekke

Na een leven vol het onderdrukken van instincten
Een kat voor een haas nemen, ontkennend dat je anders bent
Na een leven waarin je dijken op de zee bouwt
Onberispelijke werker, voorbeeldige echtgenoot en vader
Na een leven zonder je veren te laten zien
Dromend van naakte lichamen tussen schuimige lakens

Op een dag ineens
Dacht je niet meer na over wat ze zouden denken
Als ze het wisten
Je vrouw, je kinderen, je portier
Dat in de bioscoop Carretas
Elke nacht een mannenhand in je broek duikt
Sinds je je lippen opmaakt
In plaats van Don Juan noemen we je Juana de Gekke