Orly

Ze zijn met meer dan tweeduizend, en ik zie alleen die twee
De regen heeft hen aan elkaar verbonden, zo lijkt het
Ze zijn met meer dan tweeduizend en ik zie alleen die twee
En ik weet dat ze praten, hij moet zeggen: Ik hou van je
Zij moet zeggen: Ik hou van je

Ik geloof dat ze elkaar niets beloven
Die twee zijn te mager om oneerlijk te zijn
Ze zijn met meer dan tweeduizend, en ik zie alleen die twee
En plotseling huilen ze, ze huilen als een waterval

Helemaal omringd door zwetende vetzakken
En eters van hoop die met hun vingers naar hen wijzen
Maar deze twee verscheurde, prachtig van verdriet
Geven de honden de kans om hen te oordelen
Het leven doet geen cadeaus!

En godverdomme, wat is het triest
Orly op zondag, met of zonder Bécaud!
En nu huilen ze, ik bedoel, allebei
Eerder was het hij toen ik zei hij
Helemaal in elkaar verstrengeld horen ze alleen de snikken van de ander

En dan, eindeloos, als twee lichamen die bidden
Eindeloos langzaam scheiden deze twee lichamen zich
En bij het scheiden scheuren deze twee lichamen
En ik zweer je dat ze schreeuwen, en dan herpakken ze zich
Worden weer één, worden weer het vuur

En dan, terwijl ze zich scheuren, houden ze elkaar in de ogen
En dan, achteruitgaand, zoals de zee zich terugtrekt
Verbruiken ze het afscheid, ze mompelen een paar woorden
Zwaaien met een vage hand, en plotseling vluchten ze
Vluchten zonder om te kijken, en dan verdwijnt hij, opgeslokt door de trap

Het leven doet geen cadeaus!
En godverdomme, wat is het triest
Orly op zondag, met of zonder Bécaud!
En dan verdwijnt hij, opgeslokt door de trap en zij
Zij blijft daar, hart in kruis, mond open, zonder een schreeuw, zonder een woord
Ze kent haar dood, ze heeft het net gekruist

Kijk, ze draait zich om en draait zich weer om
Haar armen reiken tot de grond, daar is ze, ze is duizend jaar
De deur is gesloten, daar is ze zonder licht
Ze draait om zichzelf en weet al dat ze altijd zal draaien
Ze heeft mannen verloren, maar nu verliest ze de liefde

De liefde heeft het haar gezegd, daar is de nutteloosheid weer
Ze zal leven van plannen die alleen maar wachten
Daar is ze weer kwetsbaar voordat ze te koop is
Ik ben hier, ik volg haar
Ik durf niets voor haar te doen, terwijl de menigte haar knabbelt als een willekeurige vrucht