Medianoche

Kom drink met mij in twaalf glazen
Twaalf klokken slaan deze middennacht
Je zult het bevroren brons horen
Onze afscheidstoon met twaalf stemmen

Kom kus met mij in twaalf vlokken
De bittere sneeuw die de winter smolt
Boven de hoogte van mijn slapen en dit
Verlaten hart dat ik heb

Kom bijt met mij in twaalf kreten
De lippen van een pijn die al verdubbeld is
Het zal de laatste mond zijn die jij kust
Als je op weg gaat naar de ondergang

Zodra je met mij de bittere slok neemt
In de grijze stem van de blinde metalen
Zal deze middennacht luiden
De eeuwigheid van onze twee verbanningen

Kom bijt met mij in twaalf kreten
De lippen van een pijn die al verdubbeld is
Het zal de laatste mond zijn die jij kust
Als je op weg gaat naar de ondergang

Zodra je met mij de bittere slok neemt
In de grijze stem van de blinde metalen
Zal deze middennacht luiden
De eeuwigheid van onze twee verbanningen

Kom kus met mij in twaalf vlokken
De bittere sneeuw die de winter smolt
Boven de hoogte van mijn slapen en dit
Verlaten hart dat ik heb