Milonga triste

Je kwam langs het pad
Schort en losse vlechten
Je zwarte ogen straalden
Helderheid van de volle maan
Mijn lippen deden je pijn
Toen ik je frisse mond kuste
Je hand gaf me straf
Maar je afwezigheid sloeg harder, oh!

Ik kwam terug over witte wegen
Ik kwam terug zonder te kunnen aankomen
Ik schreeuwde met mijn lange schreeuw
Zong zonder te weten hoe te zingen

Je sloot je zwarte ogen
Je gezicht werd wit
En we namen je stilte mee
Bij het geluid van de klokken
De maan viel in het water
De pijn sloeg op mijn borst
Met snaren van honderd gitaren
Verweefde ik spijt, oh!

Ik kwam terug over oude paden
Ik kwam terug zonder te kunnen aankomen
Ik schreeuwde met je dode naam
Badend in gebed zonder te weten hoe te bidden

Verdriet om je te hebben gewild
Je blozen op een pad
Verdriet van de wegen
Die je daarna niet meer zagen
Stilte van de begraafplaats
Eenzaamheid van de sterren
Herinneringen die zo pijn doen
Schort en zwarte vlechten, oh!

Ik kwam terug over dode wegen
Ik kwam terug zonder te kunnen aankomen
Ik schreeuwde met je goede naam
Huilde zonder te weten hoe te huilen