Flor de Lino

Ik plukte nachten, wachtend tevergeefs op een kus
Maar ik droomde van de grote kus van de aarde in hitte
Lijnbloem
Wat een vreemde bestemming
Verbrak een pad
Van bloeiende linnen

Ik plukte nachten
Toen ik haar daar op het pad verwachtte
Vol schaamte
Als jongens in een nieuw pak
Hoeveel dingen zijn er verloren
En vandaag keren ze altijd terug in de eeuwige nacht van mijn eenzaamheid!

Ik zag haar bloeien als het linnen
Van een Argentijns veld, rijp in de zon
Als ik haar maar had kunnen begrijpen
Had ik de liefde al in mijn huis!
Ik zag haar bloeien, maar op een dag
Nam de duivel haar weg van mij!
Lijnbloem is weg
En vandaag, nu het veld in bloei staat
Verdomme! Mis ik haar liefde

Er is een hek
Waarlangs de herinnering
Terugkeert naar de plek
Die het geweten
Van niet van haar houden
Altijd open laat

Lijnbloem
Ik zie je in de ster
Die het pad verlicht
Van mijn eenzaamheid
Ik plukte nachten
Toen ze op me wachtte zoals ik op haar wacht
Vol hoop
Als een arme gaucho wanneer hij in het dorp aankomt
Bloem van afwezigheid, jouw herinnering
Volgt me altijd in de eeuwige nacht van mijn eenzaamheid