Nenena

Nenena was een vriendin van ons allemaal
En wij waren allemaal haar vrienden
Sinds de blije tijden op school
Waar we strafwerk en spelletjes deelden
De vos gaf haar klappen
Met een andere jongen die ooit zei
Geen idee wat voor compliment, en de kreupele Araújo
Stal perziken voor haar samen met mij
Felipe, de neef van de winkelier
Bracht haar gebak en vijgen
En Nicasio, de zoon van de zadelmaker
Maakte een tas van stinkdierhuid voor haar
En die keer dat ze de school verliet

Verstuikte ze haar enkel van pure kracht
Ik herinner me dat de gringo haar in zijn armen nam
En zelfs naar de apotheek droeg hij haar alleen
Ik vergeet ook niet toen de aap ernstig ziek was met tyfus
Dat nenena de eerste bezoeker was, die de zieke had van zijn klasgenoten
Maar de tijd verstrijkt, gewoontes veranderen
Nieuwe omgevingen maken ons anders
En onbewust vergeten we, wat we gisteren wilden, wat we gisteren wilden

Nenena kwam terug uit Montevideo, waar ze meer dan twee jaar was
Maar deze nenena is niet meer het meisje, met wie we strafwerk en spelletjes deelden
Ze is zo veranderd dat ze gisteren op straat, langs de gringo liep, langs de gringo
En alleen omdat hij haar riep ¡nenena!!, zei ze boos, wees niet zo brutaal
Het is goed nenena dat je dat deed, met wie dan ook weet je, behalve met de gringo

De beste vriend die we allemaal hadden, en die het meest van je hield, die het meest van je hield
Vergeet niet nenena dat morgen kan
Je weer laten struikelen, het lot
En wie weet dan, als je morgen de gringo weer tegenkomt
Die weer met jou meeloopt.