Quitarte Las Espinas

Mijn hart is gestorven en deze keer
Wist ik dat deze illusie me zou doden
Omdat ik je wilde veranderen en eigenaar van duizend pijnen zijn
Ik viel voor je en dat was mijn fout
Nu betaal ik voor het houden van van jou
En de zonde van het aanbidden van jou, en je laat me met pijn

Refrein
En in de wind laat je me een zucht in mijn stilte
Het schreeuwt dat ik van binnen sterf
Bevestig dat jij mijn grote liefde bent, mijn grote liefde
Wat een verdriet, bloem, ik kon je de doornen niet afnemen
Ik heb zelf mijn wonden gekweekt
Ik heb mezelf uitgeroepen tot verliezer
Door je te willen veranderen
Maar jij speelt alleen met de liefde

Toen ik me niet had moeten overgeven, gaf ik me zonder voorwaarden over
Ik was slechts een arme illusie die zich aan jouw leven overgaf
Ik heb de strijd verloren waarin ik dacht dat ik zou winnen
In alle hoeken van mijn ziel is het opgeslagen
Hoe kan ik vergeten dat jij bestaat
Je bent moe van me te hebben
Je bent al moe van me te aanbidden
En nu geef je me gevangen in de pijn

Refrein
En in de wind laat je me een zucht in mijn stilte
Het schreeuwt dat ik van binnen sterf
Het schreeuwt dat jij mijn grote liefde bent, mijn grote liefde
Wat een verdriet, bloem, ik kon je de doornen niet afnemen
Ik heb zelf mijn wonden gekweekt
Ik heb mezelf uitgeroepen tot verliezer
Door je te willen veranderen
Maar jij speelt alleen met de liefde

Je had al meer dan één hart verwond
Maar om je te laten houden van mij, nam ik het risico
Je bedrog met de tijd
En uiteindelijk zei ik dat ik van je hield omdat ik voelde dat je hield
Nu lijd ik mijn straf
Ik wist al dat je niet goed was
God, waarom viel ik voor je

Gevoelens, waarom vielen ze onder je glimlach
Als je zo vluchtig was als de bries
Ik weet niet waarom ik echt verliefd op je werd
Ik weet het niet
Ik heb spijt dat ik je wil zoals ik je wil
Dat zal altijd mijn lijden zijn
Het spelen wetende dat ik zou verliezen
Maar ik wilde het proberen en op de minst verwachte dag gaf ik me over

Nu zal ik lijden onder het lot van een bittere pijn
Zonder afstanden, zonder wegen, zijn het beginselen zonder einde
Hart, waarom gaf je me gevoelens als dat niet zou betekenen dat ik zou sterven
In alle hoeken van mijn ziel is het opgeslagen
Hoe kan ik vergeten dat jij bestaat
Je bent moe van me te willen
Je bent al moe van me te aanbidden
En nu geef je me gevangen in de pijn

Refrein
En in de wind laat je me een zucht in mijn stilte
Het schreeuwt dat ik van binnen sterf
Bevestig dat jij mijn grote liefde bent, mijn grote liefde
Wat een verdriet, bloem, ik kon je de doornen niet afnemen
Ik heb zelf mijn wonden gekweekt
Ik heb mezelf uitgeroepen tot verliezer
Door je te willen veranderen
Maar jij speelt alleen met de liefde