Nathalie

Het Rode Plein was leeg
Voor me liep Nathalie
Ze had een mooie naam, mijn gids
Nathalie

Het Rode Plein was wit
De sneeuw vormde een tapijt
En ik volgde in deze koude zondag
Nathalie

Ze sprak in sobere zinnen
Over de oktoberrevolutie
Ik dacht al na
Dat na het graf van Lenin
We naar café Poesjkin zouden gaan
Chocolade drinken

Het Rode Plein was leeg
Ik nam haar arm, ze glimlachte
Ze had blond haar, mijn gids
Nathalie, Nathalie

In haar kamer op de universiteit
Wachtte een groep studenten
Ongeduldig op haar
We lachten, we praatten veel
Ze wilden alles weten
Nathalie vertaalde

Moskou, de vlaktes van Oekraïne
En de Champs-Élysées
We mengden alles
En we zongen

En toen openden ze
Lachend van tevoren
De champagne uit Frankrijk
En we dansten

En toen de kamer leeg was
Alle vrienden waren vertrokken
Bleef ik alleen met mijn gids
Nathalie

Geen sprake meer van sobere zinnen
Of de oktoberrevolutie
We waren daar niet meer
Klaar met het graf van Lenin
De chocolade van Poesjkin
Dat is, dat was al ver weg

Dat mijn leven leeg lijkt
Maar ik weet dat ik op een dag in Parijs
De gids voor haar zal zijn
Nathalie, Nathalie