La Boheme

Ik praat met je over een tijd
Die op dit moment
Geen waarde meer heeft
Ik praat over Montmartre
Over de paarse bloemen

Die bloeiden voor de ramen
Van onze kamer
Vol hoop en
Van een grote liefde
Een schilder betekent
Weinig te eten
Maar ik heb nooit gehuild

De boheme, de boheme
Betekende geluk
De boheme, de boheme
Was een mooie tijd voor ons

En in de nabijgelegen cafés
Waren we iemand
Die wachtte op de glorie
Van de armen, dat weet je
Maar om de waarheid te zeggen

We geloofden er zo in
Dat een doek
Zich dan transformeerde
In een warme maaltijd
En alles zonder een cent
Rond een haard
De winter is er niet meer

De boheme, de boheme
Betekent zo leven
De boheme, de boheme
Iedereen liefhebben en ja zeggen

Heel vaak gebeurde het
Dat je aan je ezel
De nacht doorbracht
En mij tekende
Die daar voor jou stond

Uren en uren lang
En dan 's ochtends
Doodmoe
Vond de zon ons
En gingen we samen
Allebei gelukkig
Een goede koffie drinken

De boheme, de boheme
Twintig jaar samen met jou
De boheme, de boheme
Heb je me nooit meer gezien

Toen je op een dag toevallig
Voorbij liep
Voor het huis
Het huis in Montmartre
Zie je de paarse bloemen niet meer
Alles lijkt treurig

En op die trap
Komt het doek niet meer voorbij
Nu is alles nieuw
Jij bent een grote heer
Die sterft van verdriet
En die nooit huilt

De boheme, de boheme
Hoor je een stem en denk je aan mij
De boheme, de boheme
Je komt nooit meer terug.