Jaime Molina

Ik herinner me dat Jaime Molina
Toen hij dronken was, stelde hij deze voorwaarde
Dat, als ik eerst zou sterven, hij een portret van me zou maken
Of, als hij eerst zou sterven, hij een liedje voor me zou schrijven

Nu geef ik de voorkeur aan deze voorwaarde
Dat hij het portret van me maakt en geen liedje schrijft
Zijn feesten waren beroemd
Waarbij hij geen enkele vriend liet slapen

Als hij aan het drinken was
Insulteerde hij me altijd
Met lieve woorden die hij goed kon zeggen
Daarna ging hij op mijn benen zitten
Vertelde hij een grap en begon te lachen

Het begon allemaal toen we nog jong waren
Jaime Molina leerde me drinken
Waar hij ook was, was hij bij mij
En waar ik ook was, was ik bij hem
Nu doet het pijn dat hij weg is
Ik ben zonder Jaime en hij zonder Rafael