Clair Obscur
Françoise Hardy
Helder Donker
Helder donker
Ik hou van niets zozeer als de scheur
Die het muur
Van zijn weerstand...
Donker en bleek
Fragiel en puur als een kristal
Transparant, ideaal
Als ik eraan denk...
En ik sta daar
Niet te dichtbij, niet te ver weg
Stiekeme passagier
Van een onzekere droom
Ik weet dat het niet echt goed gaat
Ik verwacht niets
Ik reik hem gewoon mijn hand...
Hij heeft op slot gedaan
Om niet te lijden, om niet te huilen
Want hij gelooft dat liefde kan doden...
Helder donker
Ik hou van niets zozeer als de wond
Beschermd door de muur
Van zijn schijn...
Donker en bleek
Snijdend en hard als een metaal
Mijn engel, wat doet het pijn
Als ik eraan denk...
En hij staat daar
Altijd halverwege
Van afwijzing, van behoefte
Aan datgene wat hem raakt
Ik weet dat het niet echt goed gaat
Ik verwacht niets
Ik reik hem gewoon mijn hand...
Hij zal op een dag zijn deur openen
Om de lucht te zien, om te ademen
En de liefde zal binnenkomen zonder te kloppen...
