Ma Jeunesse Fout Le Camp

Mijn jeugd verdwijnt
Langs de poëzie
Van de ene rijm naar de andere
Gaat ze met hangende armen
Mijn jeugd verdwijnt
Bij de dode fontein
En de wilgentakknippers
Oogsten mijn twintig jaar

We gaan niet meer naar het bos
Het lied van de dichter
De refrein van twee cent
De verzen van een fluitje
Die we zongen in dromen
Over de jongen van het feest
Ik vergeet zelfs de naam
Ik vergeet zelfs de naam
We gaan niet meer naar het bos
Zoeken naar de viooltjes
De regen valt vandaag
Die onze sporen uitwist
De kinderen hebben toch
Vol hoofd met liedjes
Maar ik ken ze niet
Maar ik ken ze niet

Mijn jeugd verdwijnt
Op een gitaarmelodie
Ze komt uit mijzelf
In stilte met langzame stappen
Mijn jeugd verdwijnt
Ze heeft de touwtjes losgelaten
Ze heeft in haar haren
De bloemen van mijn twintig jaar

We gaan niet meer naar het bos
Hier komt de herfst aan
Ik wacht op de lente
Terwijl ik de verveling afschil
Hij komt niet meer terug
En als mijn hart huivert
Is het omdat de nacht valt
Is het omdat de nacht valt
We gaan niet meer naar het bos
We gaan niet meer samen
Mijn jeugd verdwijnt
Op het ritme van jouw stappen
Als je maar wist
Hoeveel ze op jou lijkt
Maar je weet het niet
Maar je weet het niet